Roze brief

Met mijn gouden pen in de aanslag zit ik te bedenken wat voor prachtig, passend antwoord ik kan zetten op het roze papier dat voor me ligt. Het is nog leeg. Het lastige is dat dat antwoord ook nog aan eisen moet voldoen. Zo mag ik namelijk geen antwoord geven op de vraag die mij is gesteld in het zilver. En al piekerend dwalen mijn gedachten af naar eerdere blauwe brieven met soortgelijke inhoud, maar vooral naar het gala dat erop volgde.
Al een aantal keer eerder heb ik hopeloos mijn hoofd moeten breken over een originele manier van het uitnodigen van de schrijver op de thee. Zo hoort dat, hij schrijft een blauwe brief met uitnodiging voor een gala en ik schrijf een roze versie terug. En op de thee moet ik met koekjes, taart of iets anders lekkers, duidelijk maken dat ik mee ga. En ook dat is lastig, want hoe moet je nou weer zeggen dat je mee gaat, het leuk vind om mee te gaan als date, maar verder geen ingewikkelde awkward situaties wil. Kunst op zich. Want tijdens zo’n thee-date moet ik hem ook nog duidelijk maken wat voor kleur mijn jurk is, zonder teveel informatie te geven.

Maar na al deze hobbels genomen te hebben, is het dan toch eindelijk het gala zelf aangebroken. En dat begint natuurlijk al ’s middags ergens. Meestal samen met wat andere meiden omkleden. Dat houd in dat er in 1 of meerdere kamers in huis een soort wervelwind rondgaat die bestaat uit haarspelden, krultangen, make-up, jurken, panty’s, schoenen, tasjes, sieraden, stress, dingen die spontaan kwijt zijn en dingen die niet willen blijven zitten waar ze vastgeplakt zijn. Dit alles wordt nog enigszins bij elkaar gehouden door een wolk van haarlak. Natuurlijk staat mijn date veel te vroeg (lees: een kwartier later dan eigenlijk afgesproken) op de stoep en ben ik eigenlijk nog niet klaar. Snel een allerlaatste blik in de spiegel en die rare lok haar op z’n plek duwen.

De droom van iedere vrouw is om vervolgens zo elegant mogelijk de trap af te lopen naar de woonkamer waar hij al staat te wachten. Zijn mond valt vervolgens open, want hij had toch een verfomfaaid meisje met joggingsbroek en haar alle kanten op van 2 uur in de trein zitten, opgehaald? Hier staat een adembenemend mooie vrouw voor zijn neus, die hij bijna niet had herkend! Nadat hij zich bedacht heeft dat hij aan het staren was, plukt hij zenuwachtig een op het laatste moment in elkaar geknutselde corsage uit zijn zak. Het moet dan iets voorstellen wat met beide partijen te maken heeft. Of niet en hij heeft er een mooi verhaal bij bedacht.

Er volgt natuurlijk een korte periode van verzamelen, elkaars jurk inspecteren en tot de conclusie komen dat mijn eigen jurk het mooist is. Al komen er nog wel aardig wat jurken in de goede richting. Het diner heeft natuurlijk ook allerlei regels, maar die moet mijnn date onthouden, dus zelf kan ik heerlijk genieten van alle gesprekken, speeches, en soms koud maar lekker eten. Na het eten die lange jurk uit. Een elegant, maar kort jurkje komt er voor in de plaats en mijn allstars zijn de plaatsvervangers voor de 10 cm die mijn voeten eerst pijnigden. Dan begint het feest. Mijn date ben ik vrij snel kwijt, maar die vermaakt zich vast net zo goed als ik. Een enkele keer zie ik hem nog langskomen en zorg ik voor een vol glas.

Als de zon opkomt en ik niet geheel nuchter mezelf uit mijn jurk heb gewerkt, alle spelden uit mijn haar zijn en ik er ietsjes minder stralend uit zie, plof ik in mijn bed. Het nagenieten kan beginnen. Ohja, dat was ik aan het doen. Een roze brief schrijven. Moet niet zo moeilijk zijn toch? Deze keer hoef ik geen awkward situaties te omzeilen. Ik mag mezelf helemaal uitleven met het ophemelen van de schrijver. De appeltaart met slagroom staat al klaar. Maar toch… toch staat er nog geen letter op papier en blijf ik nadenkend in de verte staren terwijl de achterkant van mijn gouden pen er niet mooier op wordt.