Nieuw baantje

‘Nee hoor, geen interesse.’ En de deur gaat voor mijn neus weer dicht. Net als de deur daarna en die daarna ook. O wacht, die werd niet eens open gedaan. Ik werd zo meegevoerd door de beelden op de tv die daar wel aanstond dat ik pas na een paar minuten door had dat de deur dus niet werd open gedaan. Ach, het zal er wel gespookt hebben ofzo.

Afscheid

‘Alsjeblieft?’ Met mijn allerliefste lach probeerde ik de barman over te halen. Het leek erop dat dat me niet ging lukken. ‘Maar het is ons eindfeest! Na een heel (half) jaar samen moeten we nu afscheid nemen van elkaar. Ieder gaat zijn eigen weg straks. Als laatst liedje?’ ‘Dit is al het laatste nummer.’ ‘Asje, asje, asjeblieft?’ Ik trok echt alles uit de kast nu. Alle vrouwelijke charmes die ik heb, in de hoop dat hij zijn hand over zijn hart zou strijken voor mij.

Loos

Het lijkt wel een hype te zijn. ‘zoveel dagen zonder …’ En op die puntjes moet dan iets komen te staan waar je moeite voor moet doen om zonder te kunnen. Iets uit deze postmoderne tijd, een tertiaire levensbehoefte.

Greenline

Ik heb, zoals het een echte vrouw betaamt, geen verstand van auto’s. Het is zelfs zo erg dat ik niet aan dat dingetje kan zien wat voor merk het is. Nouja, van de meeste dan. Van die voor het huis kan ik het nog net onthouden. Het kan me ook eigenlijk weinig schelen. Het ding moet kunnen rijden, en als het even kan ook ietsjes harder dan 80.

Donderdag

Triiingggg! Bam! ‘Zucht.’ Ik snap best dat mijn wekker een minderwaardigheidscomplex heeft. Hij heeft niet een heel goed leven bij mij. Hij maakt mij namelijk duidelijk dat het weer tijd is dat ik mezelf weer uit mijn o zo heerlijke bedje moet slepen. En daar word ik over het algemeen niet heel vrolijk van.

Beroemd worden doe je zo!

Tegenwoordig zijn overal stappenplannen voor. Lijsten die je in 3 tot 10 stappen vertellen hoe je iets moet aanpakken. Zo ook voor beroemd worden. Want, wie wil er nou niet beroemd worden? En gelukkig hoef je er niet eens voor te kunnen zingen. Veel mensen denken van wel, terwijl je eigenlijk niet eens iets hoeft te kunnen. Dus vandaar dit stappenplan:

Verslaafd

Ik ben verslaafd. Zo dat is eruit. Dat was niet zo moeilijk toch? Zeggen dat je niet zonder kan, dat je het iedere dag nodig hebt, omdat je anders allerlei gekke dingen gaat doen. De eerste stap is gezet.
Ik hoor jullie denken. Zij? Verslaafd? Ja dus. In gedachten zie ik al mijn reputatie aan diggelen gaan. Nouja, hetgeen wat er nog van over is. Het is intussen al zo lang gaande. Zo vaak heb ik al geprobeerd om er mee te stoppen, maar tevergeefs.

Leiden centrum

Mag ik u wat vragen? Het zware Amerikaanse accent verraste mij niet echt. Ik liep tenslotte in de binnenstad van Leiden. Ik ging er dus maar vanuit dat het een vraag om de weg werd dus ik gaf enthousiast een bevestigend antwoord. De knappe jongen verraste me alleen wel met de vraag in gebrekkig Nederlands die erna kwam. ‘Gelooft u in Jezus Christus?’