Ik heb, zoals het een echte vrouw betaamt, geen verstand van auto’s. Het is zelfs zo erg dat ik niet aan dat dingetje kan zien wat voor merk het is. Nouja, van de meeste dan. Van die voor het huis kan ik het nog net onthouden. Het kan me ook eigenlijk weinig schelen. Het ding moet kunnen rijden, en als het even kan ook ietsjes harder dan 80.
Ik hou namelijk wel van doorrijden. 140 is wel de max, maar meer omdat de gemiddelde auto waar ik in rijd niet harder kan. Maar ik vind het absoluut geen probleem om met iemand mee te rijden die m gerust doortrapt naar de 180. Mijn auto moet trouwens ook een beetje fijn op kunnen trekken, dat langzame getuf vind ik maar niets.
Mijn ouders zijn dan ook niet heel blij met mijn rijstijl. Vooral mijn vader vind het leuk om commentaar te leveren. ‘Schakelen!’ ‘Gas los!’ ‘Ja pap’ ‘Probeer zo min mogelijk liter per 100 km te rijden’ Hij vind dat commentaar zo leuk dat hij een auto heeft gekocht die ook commentaar levert. Zonder dat mijn vader erbij zit. ‘Schakelen!’ Greenline hebben ze het ding genoemd. Werkelijk alles houdt hij bij. Ik vind het maar gezever, want zoals ik al zei, ik heb liever ‘the Fast and the Furios’ dan ‘Driving Miss Daisy’.
Maar ik heb niet voor niets veel te veel rijles gehad, dus ik heb het ding uitgedaagd en bewezen dat ik beter weet wanneer er geschakeld moet worden dan hijzelf. En natuurlijk een wedstrijd met mezelf om zo min mogelijk L/Km te gebruiken.
Wacht… volgens mij is het gewoon een evil plan om mij van mijn rijstijl af te krijgen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten