Leiden centrum

Mag ik u wat vragen? Het zware Amerikaanse accent verraste mij niet echt. Ik liep tenslotte in de binnenstad van Leiden. Ik ging er dus maar vanuit dat het een vraag om de weg werd dus ik gaf enthousiast een bevestigend antwoord. De knappe jongen verraste me alleen wel met de vraag in gebrekkig Nederlands die erna kwam. ‘Gelooft u in Jezus Christus?’

Natuurlijk beantwoorde ik deze vraag ook met ja, om er achteraan te zeggen dat hij best Engels mocht praten. De jongen en zijn metgezel keken me opgelucht aan. Ik verwachtte dat ze blij zouden zijn, me Gods zegen en nog een prettige dag toe zouden wensen en doorlopen op zoek naar een nog niet bekeerd zieltje, maar ik had weer een foute veronderstelling en werd zo mogelijk nog meer verrast door zijn derde vraag. ‘Do you know the book of Mormon?’

Toen ik weer op mijn a propos was knikte ik maar. Mormonen? Dat was toch die sekte waarbij polygamie een algemeen iets was? Ik had er ooit een boek over gelezen wat die Mormonen niet heel goed uit de verf liet komen. Maar om niet al mijn vooroordelen meteen op die twee arme jongens te projecteren, vertelde ik ze dus alleen dat ik wist dat het bestond. Ze staken meteen een verhaal af over dat het boek naast de bijbel gelezen kon worden en dat er allerlei mooie profetieen en lessen in staan. Het zou gaan over dat God 600 voor Christus iemand uit Israel geroepen had om naar een land te gaan wat wij nu als Amerika kennen om daar een nieuw volk te stichten. Dit zodat Gods volk verspreid zou worden. Jezus zou zich in 34 na Christus aan hen hebben laten zien.

Goed… Al mijn vooroordelen over de Amerikanen kwamen spontaan uit en ik moest moeite doen om mijn lachen in te houden. Terwijl ik verwoede pogingen deed om lief te blijven glimlachen werd ik overladen met folders en informatie. Of ik niet een studiekring wilde volgen zodat ik meer te weten zou komen en het ware geloof ook kon gaan aanhangen. Of ze mijn nummer mochten zodat ze me konden uitnodigen en laten weten waar en wanneer enzo.

Ik voelde me toch wel een beetje overdonderd door al die informatie en er spookten een heleboel kritische vragen door mijn hoofd. Ik heb er een paar gesteld, maar ik moest toch mijn trein halen dus ik probeerde er een beetje een eind aan te breien. Zij dachten daar dus heel anders over aangezien ze blij waren met zo’n lief en belangstellend meisje als ik. Nadat ik mijn email moest ruilen voor een ‘book of mormon’ lieten ze me gaan en ik moest rennen om mijn trein te halen. Onderweg naar huis bedacht ik me dat het boek precies het goede formaat had en mij mooi een uurtje warm kon houden als ik naast de kachel zat met een goed boek. Ach, ik heb mijn engels weer eens uit kunnen proberen.